موج ها

گوانتانامو: جنگ برضد حقوق بشر

نویسنده دیوید روز

زبان انگلیسی

زمانیکه اولین راکت های امریکایی بر سر جنگجویان طالبان فرود میامد، مردم با آرزوی خلاصی از رژیم سخت گیر و تعبیر های بنیادگرایانه ای آخوند ها و ملاهای حاکم از امریکا و متحدین خارجی و داخلی اش حمایت میکردند. افغانستانی ها بعد از بیشتر از 25 سال جنگ و نابسامانی، چشم امید به سوی این متجاوزین تازه نفس دوخته بودند. تجاوز امریکا به افغانستان با شعار دموکراسی و آزادی آغاز شد، اما در این بین يک واژه عمداً هیچ گاهی روی زبان نیامد: حقوق بشر.

نویسنده کتاب "گوانتانامو: جنگ برضد حقوق بشر" سیاست های نظامی و ملکی امریکا و متحدین اش در قبال نحوه پیش برد این جدال ناتمام دنیای به اصطلاح متمدن و جهان عقب مانده، یعنی جنگ با تروریزم، را با شاهد و ثبوت ارائه میکند. او اسناد را که با اجازه و بی اجازه دولت امریکا افشاء شده نقل کرده، با کسانی که از زندان گوانتانامو آزاد شده اند مصاحبه کرده و همچنان خود از این زندان چند باز دیدن کرده است. کتاب را شرح و نحوه گرفتاری و انتقال سه شهروند برتانیایی پاکستانی الاصل آغاز میگردد:

"طیاره نظامی که آصف اقبال و شفیق رسول در آن غرق به ادرار خود، با چشمان بسته، گوشهای کر ساخته شده {با گوشیهای مخصوص} و بالاخره دست ها و پاهای شان با زنجیر قفل شده به سطح طیاره، {دوشنبه} چهاردهم جنوری 2002 در فرودگاه گوانتانامو نشست کرد." دیوید روز می نویسد که دو رفیق که پنج ماه قبل به پاکستان رفته بودند تا در عروسی اقبال اشتراک کنند، قبلاً از یک قتل عام توسط اسیر کننده ای اصلی شان، ملیشه های شخصی جنرال رشید دوستم، جان به سلامت برده بودند. تشنه و بی حال از گرسنگی زمانی که طیاره حامل شان به زمین نشست، دو رفیق که به عوض خوشی عروسی به طرف اندوه زندان روان بودند نمیدانستند که در کجا استند، ولی برای دیگران در جهان نام اینجا به تازگی مشهور شده بود.

اینجا را گوانتانامو میگویند، جایی که برای حقوق بشر و قانون اجازه ورود نیست. نویسنده از زبان این دو زندانی که بعداً آزاد شدند مینویسد، قبل از انتقال به گوانتانامو، یک روز صبح وقت آنها را {شفیق و آصف} که در قندهار بودندف از خواب بیدار کردند. لباس های شانرا با قیچی پاره کرده و سر و ریش شانرا با ماشین های برقی تراشیدند. درحالیکه برهنه بودند، سرشانرا به پایین خم کردند {به حالت مانند رکوع در نماز} تا یکی از نظامیان مقعد شانرا تلاشی کرد. اقبل اینحالت را چنین تشریح کرد: "آنها از هیچگونه چرب کننده استفاده نکردند. اینکار بی نهایت دردناک و بی اندازه ننگ آور بود." بعداً آنها را ملبس با لباس های نارنجی {خرسک} کرده و دستان شانرا اول زولانه کرده، با و دست کش های را به دستان شان سرش نمودند. در {تابستان قندهار} آنها را تقریباً برای مدت 10 ساعت بالای سنگ ها و جغل ها زیر آفتاب منتظر نشاندند تا هم اسیران این پروسه را سپری کنند. در تمام این مدت به آنها آب داده نشد و صرف زمانی که همه را به طیاره سوار کردند، برای شان جیره های نظامی دادند. خوردن آین جیره ها با دستان پوشیده با دست کش و زولانه شده به کمر و پاهای ولچک شده به سطح طیاره، کار آسانی نبود. شفیق بعد از رهایی اش به دیوید روز گفت: "یگانه چیزی که در طول را مغزم را مصروع داشت دردی بود که در کمرم احساس میکردم. زمانی که از طیاره ما را پایان کردند تازه فهمیدم که از بغلم خون میچکد. دستانم تقریباً شش ماه دیگر حس نداشتند."

برای دولت امریکا اینها جنگجوهای غیرقانونی و دهشت افگن بودند، برای افغانها این ها دشمنان خارجی بودند و برای کشورهای خودشان مایه ننگ بودند. هیچ مهم نبود که اینها چگونه، چرا و در موجودیت چه ثبوت و مدرکی دستگیر شده بودند. یک سوال که نویسنده این کتاب از آغاز تا به انجام تلاش میکند جواب بدهد اینست که آيا زمانیکه منافع سیاسی و یا اقتصادی مطرح میباشد و یا هم در بدترین تعبیر زمانیکه دولت ها با جنایت کار ترین انسان ها مانند طالبان و حامیان شان طرف ميباشند، آيا حق دارند که حقوق بشر را زیر پا نهند؟ چگونه میتوان فهمید که تمام آنهای که در ده ها زندان آشکار و مخفی در کشور های مختلف نگهداری میشوند همه دهشت افگن و جنایت کار استند؟ و اگر مطمین هم باشیم که همه جانی و دهشت افگن استند، آيا آنها به صفت انسان حق محکمه عادلانه را ندارند؟ پس زمانیکه که با زندانیان ولو جنایت کار و جانی از طرف کشورهای که ادعای پابندی به حقوق بشر میکنند اینطور رویه میگردد، پس فرق بین اين دولت ها و دهشت افگنان چی است؟

بقیه نقد این کتاب را اگر فرصت میسر شد به زودی اینجا خواهم نوشت. نظرات دوستان استقبال میگردد. برای خواندان نقد این کتاب توسط دیگران به پیوند های ذیل مراجعه کنید:

http://www.guantanamo.co.uk/

http://atheism.about.com/od/bookreviews/fr/Guantanamo.htm

http://counteractnow.blogspot.com/2007/04/guantanamo-war-on-human-rights.html